Polskie łaty

satyra

Jestem sobie Polak mały,

mam skarpety pod sandały.

Gdzie się zjawię, łatwo poznać,

to nie jedna, z moich oznak.

Drugim ważnym moim znakiem,

to muzyczne nurty jakieś.

Polo disco jak klepisko,

bo treść tekstu mówi wszystko.

Cała pusta muzy głębia,

a jej równy, ból przyzębia.

Jak dla konia, czysta sieczka,

albo jak ogórki w beczkach.

No a trzecia polska łata,

częste przygrywanie chwata.

Co to nie ja, zawsze słychać,

nawet mimo że wiatr spycha.

Grillowanie, łatą czwartą,

mocno przez Rodzinkę wsparto.

To sport prawie narodowy,

tak jak w obiad, gdy schabowy.

Piąta, szósta no i siódma,

nikt, z Polakiem się nie zrówna.

Bo tych przywar, cała gama,

zawsze swego życia, barman.

Trzeba zrodzić się Polakiem

żeby olać, łaty takie.

I być dumnym z pochodzenia,

abyś wstydu, nigdy nie miał.

mieszkaniec Tomek